Działalność kantorów wymiany walut w świetle prawa

Zarówno kantor stacjonarny, jak i kantor internetowy muszą prowadzić swoją działalność zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Czy istnieją znaczące różnice w respektowanych przez nich przepisach? Jakich konkretnie zasad muszą się trzymać? Dowiedz się więcej o tym, czy i w jaki sposób kantory wymiany walut są kontrolowane oraz jakie instytucje mogą tego dokonywać.  

Prawo: Stacjonarny kantor wymiany walut a kantor internetowy – czym się różnią?

Z pozoru kantor stacjonarny i kantor internetowy to taka sama działalność, jednak w świetle prawa są to odrębne przedsięwzięcia, których dotyczą inne przepisy. Kantor stacjonarny zgodnie z obowiązującą ustawą o Prawie dewizowym musi być wpisany do rejestru Narodowego Banku Polskiego. Z kolei w świetle tej ustawy internetowy kantor wymiany walut nie stanowi działalności kantorowej, dlatego też nie musi być do niego wpisany. Ponadto, założenie i prowadzenie kantoru stacjonarnego jest bardziej wymagające, gdyż osoba prowadząca go, a także jego pracownicy muszą co rok uzyskiwać zaświadczenie o niekaralności. Oprócz tego właściciel kantoru, który chce uzyskać licencję i wpis do rejestru kantorów musi uczestniczyć w obowiązkowym kursie, który pomoże mu biegle znać przepisy prawne (wyjątek stanowią pracownicy banku, którzy obejmowali przez rok stanowisko związane z wymianą walut). Z kolei, kantor internetowy swoją działalność opiera na ustawach takich jak:

• Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną,
• Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
• Ustawa o ochronie niektórych praw konsumenckich,
• Ustawa o ochronie danych osobowych oraz Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej.

Dlatego też e-kantory muszą być wpisane do rejestru działalności gospodarczej, a jeśli działają w obrębie spółki, muszą posiadać także wpis do KRS-u.

Kantor wymiany walut: Czy kantory są kontrolowane?

Po założeniu kantoru, warto podkreślić, że także w trakcie jego działalności wszystko musi odbywać się zgodnie z prawem. Każda transakcja kupna-sprzedaży musi być ewidencjonowana oraz potwierdzona trwale i czytelnie, czyli najlepiej w formie paragonów. Dodatkowo, każdy stacjonarny kantor (np. CENT z Wrocławia) ma obowiązek składania sprawozdań finansowych – jedno kwartalne oraz drugie miesięczne lub kwartalne. Oprócz tego, podczas kontroli z NBP lub urzędu skarbowego każdy pracownik na prośbę urzędnika musi wykazać zaświadczenie o niekaralności.