Historia tworzyw sztucznych

Rok 1862 może być uznany za początek historii tworzyw sztucznych. To właśnie wtedy, podczas organizowanej w Londynie wystawy, miał miejsce rozpoczynający ich dzieje epizod. Anglik Alexander Parkes zaprezentował przedmioty codziennego użytku. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie były wykonane z nikomu nieznanego dotąd materiału. Był to celuloid oparty na nitrocelulozie, o potocznej nazwie “syntetyczna kość słoniowa”.

Celuloid – najstarsze termoplastyczne tworzywo sztuczne

Celuloid, powstały z połączenia nitrocelulozy, kamfory i alkoholu, został mianowany parkesiną. Już wcześniej prowadzono prace nad tworzywami, które nie występują w przyrodzie. Henri Bracconet eksperymentował w roku 1833, a Chrystian Schonbein – w roku 1855. Drugi z wymienionych chemików stworzył przejrzystą, łatwopalną substancję. Schonbein nazwał ją azotanem celulozy i próbował wprowadzić materiał do obrotu jako środek wybuchowy. Jednak to dopiero parkesina zapisała się w historii. Produkcję parkesiny rozpoczęto w 1866 rok, ale była bardzo kosztowna. Nie oznaczało to końca tworzyw sztucznych – to był dopiero wstęp do dalszych działań i odkryć. W 1869 roku John W. Hayatt stworzył podobne do parkesiny tworzywo, które było dużo tańsze. Był to celuloid, wykonany z połączenia nitrocelulozy z kamforą. Zdaniem samego twórcy, tworzywo idealnie nadawało się do produkcji naczyń kuchennych, grzebyków, tac i guzików. Stosowane było również do wyrobu zabawek, a przez długi okres czasu celuloid był materiałem wykorzystywanym do wytwarzania taśmy filmowej. Dlatego uważa się, że celuloid w dużym stopniu przyczynił się do rozwoju branży filmowej. Niestety, był też powodem spalenia kilku sal kinowych. Jak do tego doszło? Celuloid nie wykazuje odporności na działanie wysokiej temperatury, przez co jest łatwopalny. Jego minusem jest również podatność na działanie czynników chemicznych.

Bakelit – tworzywo wytwarzane sztucznie

1907 rok był rokiem Leo H. Baekelanda, który wynalazł i opatentował bakelit, pierwsze tworzywo syntetyczne produkowane na masową skalę. Było oparte na żywicy fenolowo-formaldehydowej, a jego wynalezienie wiąże się z nazwiskiem Leo Hendrika Baekelanda. Bakelit idealnie nadawał się do wykorzystania w urządzeniach elektrycznych, ponieważ nie przewodził ciepła ani prądu elektrycznego. Cechowała go niepalność, nierozpuszczalność i nietopliwość. Ponadto miał dużą odporność na czynniki chemiczne. Następnie w roku 1930 uruchomiono produkcję polistyrenu, a w 1931 roku - polichlorku winylu. W roku 1938 zaczęto wytwarzać polietylen wysokociśnieniowy, w 1943 silikon,  a w 1946 - teflon. Kolejnym przełomowym wydarzeniem było otrzymanie żywic epoksydowych, które datuje się na rok 1950. Po odkryciu tego tworzywa wynaleziono następne takie jak polietylen niskociśnieniowy (1956), poliwęglan (1957) czy też powszechnie dziś wykorzystywany polipropylen(1957). Tworzywa, które wynaleziono i produkowano w latach 1928-1957 w USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech oraz we Włoszech, mają zastosowanie do dzisiaj. Ze względu na swoje właściwości, są szeroko wykorzystywane w produkcji elementów służących do życia codziennego i nie tylko. Co więcej, dzięki nowoczesnym metodom utylizacji, nie są niebezpieczne dla środowiska. Te i kolejne ważne kroki w historii tworzyw sztucznych pozwalają dzisiaj tworzyć różnorakie produkty z tworzyw sztucznych, wykorzystywane na co dzień. Jedna z takich firm jest Przetwórstwo Tworzyw Sztucznych "Rodło", zajmujące się produkcją wiader, skrzynek magazynowych czy też  zestawów półek obrotowych za pomocą metody wtryskowej. Metoda ta gwarantuje najwyższą jakość wyrobów i ich różnorodność.