Kontrola działalności kantorów

Kantory wymiany walut to miejsca, w których każdego dnia dokonuje się tysięcy operacji finansowych. Istnieje więc pokusa, aby tego typu działalność wykorzystać w sposób niezgodny z prawem, np. jako pralnię brudnych pieniędzy. Z tego powodu działalność kantorów jest obwarowana licznymi przepisami i poddawana regularnym kontrolom. Jak prawo kontroluje pracę kantorów?

Zanim kantor powstanie

Kantory – mowa tu o kantorach stacjonarnych, ponieważ kantory online w świetle prawa funkcjonują nieco inaczej – nie mogą być zakładane tak swobodnie, jak inne rodzaje działalności gospodarczej. Osoby, które chcą zacząć zarabiać na wymianie walut, muszą udowodnić, że są uczciwe i kompetentne.

– Człowiek, który chce założyć kantor, musi być niekarany za przestępstwa finansowe albo popełnione z pobudek majątkowych lub dla korzyści osobistych. Musi też ukończyć kurs albo legitymować się przynajmniej rocznym stażem w banku, jednak nie na dowolnym stanowisku, lecz na takim, na którym miało się do czynienia z wymianą walut. Kurs służy temu, aby zapoznać przyszłych posiadaczy kantorów z przepisami, które będą ich obowiązywać – wyjaśnia ekspert z kantoru Centnet.pl.

Odbycie szkolenia i złożenie odpowiednich zaświadczeń potwierdzających niekaralność umożliwiają wprowadzenie kantoru do rejestru działalności kantorowej. Taki spis prowadzi Narodowy Bank Polski. Umożliwia to sprawowanie kontroli nad działalnością kantoru, a także poświadcza, że pracuje on legalnie.

Jak kontrolowane są kantory?

Kantor wymiany walut jest kontrolowany przede wszystkim pod kątem tego, kto w nim pracuje, oraz tego, jakie transakcje i na jakie kwoty są przeprowadzane. Dowiedzenie niekaralności jest konieczne nie tylko przed założeniem kantoru. Gdy już uda się dopiąć wszelkich formalności i działalność ruszy, każda osoba zatrudniona musi raz w roku wykazywać zaświadczenie o niekaralności. Kantory podlegają Narodowemu Bankowi Polskiemu. To tam osoby prowadzące kantor są zobowiązane składać dwa rodzaje sprawozdań – jedno kwartalne, a drugie miesięczne lub kwartalne. Wzory obu dokumentów ujęto w załącznikach do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 października 2009 r. w sprawie przekazywania Narodowemu Bankowi Polskiemu danych niezbędnych do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej. Każdy przypadek kupna lub sprzedaży waluty musi być odnotowany w sposób czytelny i trwały. Prowadzenie ewidencji transakcji jest bardzo ważne, ponieważ to właśnie ten dokument może być najważniejszy podczas kontroli z NBP czy urzędu skarbowego.