Znaki zakazu. Charakterystyka

Znaki te ograniczają uczestnikom ruchu możliwość poruszania się po danej drodze lub zakazują wykonania określonego manewru. Mogą zabraniać ruchu w obu kierunkach, wjazdu, skrętu, zawracania, wyprzedzania, używania sygnałów dźwiękowych, postoju, zatrzymywania się, ruchu pieszych oraz przejazdu bez zatrzymania pojazdu. Do znaków zakazu zalicza się również te ograniczające prędkość, informujące o pierwszeństwie dla nadjeżdżających z przeciwka czy kontroli celnej.

Obszar obowiązywania i doprecyzowania znaków zakazu

Znak zakazu zazwyczaj obowiązuje na drodze, przy której został umieszczony, od miejsca ustawienia. Niekiedy kwestie te zostają doprecyzowane przez dodatkowe tabliczki. Ta z numerem T-20 określa długość odcinka jezdni, na którym będzie obowiązywał znak. T-21 wskazuje z kolei odległość od miejsca, w którym zacznie on obowiązywać. Pod znakami od B-35 do B-38 (z niebieskim tłem) umieszcza się również tabliczki T-25a, b i c z umieszczonymi na nich strzałkami, które informują o początku, kontynuacji lub końcu zakazu.

– Jeżeli znak zakazu pojawia się pod tablicą z nazwą miejscowości, oznacza to, że dotyczy całego jej obszaru. Podobnie sytuacja ma się w przypadku połączenia go ze znakiem „obszar zabudowany”.  Znak zakazu może oczywiście na jakimś odcinku zostać zmieniony lub odwołany przez inny znak – wyjaśnia ekspert z firmy ANDROS z Redy, produkującej znaki drogowe.

Odwołania znaków zakazu

Z reguły znaki zakazu, podobnie jak pozostałe, obowiązują do najbliższego skrzyżowania dróg. Czasami jednak zostają odwołane wcześniej. Służą do tego znaki o białej tarczy, z szarym piktogramem, przekreślone czarnym paskiem. Wskazują one koniec ograniczenia prędkości, strefy ograniczonego postoju, strefy ograniczonego postoju, a także zakazu zawracania, wyprzedzania, używania sygnałów dźwiękowych. Szczególnym znakiem jest B-42, oznaczający koniec zakazów i zastępujący wszystkie powyższe.